قبله؛ نماد وحدت و نشان عبودیّت
خداوند جا و مکان ندارد، در همه جا حاضر است و انسان به هر سو رو کند رو به سوی خدا دارد. نقل شده است که وقتی آیه مربوط به تغییر قبله از بیت المقدس به سوی کعبه نازل شد، یهودیان در مقام انکار برآمدند و به مسلمانان خرده گرفتند که مگر می شود قبله را تغییر داد؟ آیه دیگری نازل شد و به آنها چنین پاسخ داد: «مشرق و مغرب از آن خداست و به هر سو رو کنید خدا آنجاست. خداوند بی نیاز و دانا است».(1) بر این اساس، توجّه به قبله هرگز به معنای محدود کردن ذات پاک خدا در سمت معینی نیست بلکه این کار از آن جا ناشی شده است که چون انسان یک وجود مادی است و باید به سوئی نماز بخواند، دستور داده شده که به سوی مقدس ترین نقطه زمین که از قدیمی ترین پایگاه های توحید است، نماز خوانده شود و از این رهگذر علاوه بر امتحان میزان تسلیم و اطاعت انسان ها، زمینه وحدت و همآهنگی آنها نیز فراهم شده است.
نظرات شما عزیزان: